Peninsula Valdés

Erg hoog op mijn lijst voor plekken in Zuid-Amerika die ik echt wilde bezoeken stond Peninsula Valdés. Dit is een schiereiland aan de kust van Argentinië in de provincie Chubut. Peninsula Valdés is een echt walhalla als het gaat om zeezoogdieren. Je kunt hier onder andere walvissen, orka’s, dolfijnen, zeeleeuwen en zeeolifanten zien. Ook leeft hier één van de grootste pinguïnkolonies van Patagonië. Ik trok dan ook 4 dagen uit om dit schiereiland te verkennen.

Puerto Madryn

Uitvalsbasis voor Peninsula Valdés is Puerto Madryn, maar het ligt niet op het schiereiland zelf. Deze stad ligt op zo’n 95 km van Puerto Pirámides, het belangrijkste dorp op het schiereiland. Wij besloten om hier te overnachten, in plaats van in Puerto Madryn. Samen met Conni en Chris, een Duits koppel dat ik een paar weken eerder had ontmoet, huurde ik een auto om het schiereiland te gaan verkennen. Na onze lange busreis vanuit Buenos Aires wilden we eerst wat op krachten komen en hebben we geluncht in Puerto Madryn nadat we onze huurauto hadden opgehaald. Ook moest ik helaas langs een apotheek omdat ik beginnende keelpijn had. Vervolgens was het tijd om echt richting Peninsula Valdés te gaan rijden.

Onderweg stopten we nog bij Playa Las Canteras. We hadden gehoord dat het hier vanaf het strand met een beetje geluk mogelijk zou zijn om walvissen te zien. Uiteindelijk bleek helaas dat het te laat in het seizoen was om ze vanaf het strand te zien. Het zou alleen nog kunnen met een walvisexcursie. Wel zagen we hier zuidelijke dwergcavia’s (Microcavia australis).

Pech onderweg naar Peninsula Valdés

Nog voor we bij Puerto Pirámides aan kwamen was het geluk helaas niet aan onze kant. We kregen een lekke band. Gelukkig kregen we hulp van een zeer vriendelijk Argentijns stel dat duidelijk vaker een band had verwisseld. Het was dan ook vrij snel gebeurd, waarna we verder konden rijden naar Puerto Pirámides. Daar hebben we eerst ingecheckt bij ons hotel, waarna we op zoek gingen naar een garage om de band te laten plakken. Daar bleek dat de band op exact dezelfde plek al eerder kapot is geweest. Dit werkte uiteindelijk in ons voordeel, want doordat het duidelijk niet onze eigen fout was hoefden wij niet voor de kosten op te draaien. De volgende dag zou het verhuurbedrijf een nieuwe auto naar ons komen brengen.

Walvisexcursie

Aangezien het einde van het walvisseizoen was aangebroken wilden we geen dag verspillen en gelijk de volgende ochtend een walvisexcursie gaan doen. We stonden om 9 uur klaar en een half uur later konden we vertrekken. Ze vertelden ons nog nadrukkelijk dat het absoluut niet gegarandeerd is dat we walvissen zouden gaan zien vanwege het einde van het seizoen. Met een flinke dosis hoop en ook wel een beetje vrees stapten we dus op de boot.

Al vrij snel nadat we de haven uit voeren zagen we manenrobben (Otaria flavescens). Die zouden we waarschijnlijk de volgende dagen nog uitgebreider kunnen gaan zien, maar heel leuk om al een korte glimp van ze op te vangen!
Niet lang daarna was het moment waarop we hoopten dat het aan zou breken: we zagen walvissen! Om precies te zijn zuidkapers (Eubalaena australis). Het ging om een moeder met haar jong, en beiden lieten zich heel goed zien! Ik had pas één keer eerder een walvissafari gedaan in Zuid-Afrika, en werd nu weer herinnerd aan wat voor prachtige dieren het zijn. Elke keer is het weer spannend waar ze boven water komen, dat maakt het maken van foto’s lastig, maar zeker niet onmogelijk!

We konden ongeveer een half uur van de walvissen genieten, waarna we terug gingen naar Puerto Pirámides. Op de terugweg stond ons nog een nieuwe verrassing op te wachten. We zagen donkergestreepte dolfijnen (Lagenorhynchus obscurus). De kapitein voer een rondje en de dolfijnen zwommen met de boot mee. Erg leuk om te zien!

Punta Norte

Na terugkomst in de haven van Puerto Pirámides hebben we uitgebreid ontbeten, waarna de autoverhuurder ons berichtte dat ze in het dorp waren om de auto’s om te ruilen. Dit kwam perfect uit, want zo hadden we de middag om een deel van Peninsula Valdés te gaan verkennen. We besloten naar Punta Norte te rijden, een route van zo’n 80 km over voornamelijk ongeasfalteerde wegen. We deden hier zo’n 2 uur over.

Onderweg konden we genieten van vele guanaco’s (Lama guanicoe), een wilde versie van de lama. Ook zagen we enkele mara’s (Dolichotis patagonum), kuiftinamoes (Eudromia elegans) en Darwins nandoes (Rhea pennata).

Bij Punta Norte zagen we al heel snel vele manenrobben op het strand liggen. Een leuke verrassing was dat er ook enkele Zuidelijke zeeolifanten (Mirounga leonina) lagen. Het ging enkel om vrouwtjes en jongvolwassen dieren. De volwassen mannen met hun kenmerkende neus waren helaas al weggetrokken.

Estancia San Lorenzo

Niet ver van Punta Norte ligt Estancia San Lorenzo. Dit is privé grondgebied, en hier is het mogelijk om één van de grootste kolonies magelheanpinguïns (Spheniscus magellanicus) van Patagonië te bezoeken. Dit kan onder begeleiding van een professionele gids. Je rijdt eerst zo’n 6 km achter de jeep van de gids aan, waarna je in een safari-bus stapt. Deze rijdt het gebied in waar de pinguïns leven. Gelijk zagen we al tientallen pinguïns, dus dit beloofde veel goeds!

Het hoogtepunt moest echter nog komen. We mochten namelijk uitstappen om onder begeleiding van de gids door het gebied te gaan wandelen. We kregen eerst nog instructies dat het uiteraard niet toegestaan is om de pinguïns aan te raken, dat we op de paden moesten blijven en dat we goed uit moesten kijken voor de nesten van de pinguïns. Het is namelijk geboorteseizoen, dus veel pinguïns liggen nog in hun nest met kuikens. Deze kuikens waren op het moment dat wij er waren zo’n 3 weken oud.

De kolonie bestaat uit zo’n 600.000 dieren, waarvan 200.000 broedparen. Het was echt heel bijzonder om tussen ze door te lopen, en te beseffen dat ze totaal niet schuw waren. Soms liepen ze letterlijk langs je heen, en moest je zelfs aan de kant gaan voor ze. Dit was absoluut één van de hoogtepunten van mijn reis tot nu toe! Ik voelde me net een kind in een snoepwinkel!

Caleta Valdés

De volgende dag hebben we ons gefocust op Caleta Valdés, aan de oostkant van het schiereiland. De reden hiervoor was dat hier de grootste kans was om orka’s (Orcinus orca) te zien. Er is hier namelijk een kolonie manenrobben en Zuidelijke zeeolifanten waar de orka’s regelmatig op komen jagen. Ze staan er hier zelfs bekend om dat ze zich hierbij op het strand werpen.

Bij Caleta Valdés bevindt zich een opening naar een zijrivier van de oceaan. Hier zwemmen de orka’s regelmatig de zijrivier op. Wij focusten ons op de opening, omdat dit de enige plek is waar ze naar binnen kunnen zwemmen (en er dus ook weer uit moesten zwemmen). Uit tips van andere personen die hier al eerder waren geweest vernamen we dat het tussen 3 uur voor hoogwater en 3 uur na hoogwater zou kunnen gebeuren. Helaas waren de orka’s al 3 dagen niet gezien, dus het was heel spannend of het ons wel zou gaan lukken.

Het hoogwater zou rond 12.30 u zijn, dus wij zorgden dat we er om 9.30 u waren. Helaas was het weer een deel van de tijd regenachtig, en was mijn keelpijn inmiddels aangevuld met hoesten en lichte verhoging. Ik kwam de dag dus door doormiddel van pijnstillers want ik wilde deze kans echt niet laten schieten om orka’s te zien.

Na zo’n 4,5 uur wachten hadden we nog steeds geen orka’s gezien. Helaas begon het enorm mistig te worden en konden we de opening niet meer zien. We besloten daarom dan maar te vertrekken. We maakten nog een korte stop bij Mirador de Pinguïnos waar een kleine kolonie magelhaenpinguïns leeft. Ook hier kun je er heel dichtbij komen, maar het kwam niet in de buurt van de tour die we een dag eerder maakten.

Nieuwe poging

Een dag later besloten we om het nog een keer te proberen. Onze tactiek was exact gelijk. Het hoogwater zou om 13.22 u zijn, dus we konden uitslapen en wat later richting Caleta Valdés gaan. Ook nu hebben we een paar uur gewacht en inmiddels was het al hoogwater geweest. We stonden al op het punt om het maar op te gaan geven, toen we plots in de verte orka’s zagen. Ze waren nog in open zee en zwommen richting de opening van de zijrivier. Al vrij snel zagen we dat het er drie waren! Zoals verwacht zwommen ze naar binnen en kwamen zelfs heel dicht bij het strand waar de zeeleeuwen lagen te rusten. We hebben geen aanval kunnen zien, maar het zien van de dieren was voor mij al een droom die uit kwam!

De orka’s zwommen eerst een stuk naar het noorden en kwamen al vrij snel terug naar het zuiden waar ze ook heel dicht langs ons zwommen. Toen ze de opening weer uit zwommen zagen we dat ze naar het zuiden gingen. We besloten dan ook in de auto te stappen en naar een uitzichtpunt een stuk naar het zuiden te rijden. Hier zagen we de orka’s opnieuw, en zelfs zéér dichtbij. Absoluut een ervaring om nooit meer te vergeten!

Terug naar Puerto Madryn

Op weg terug naar Puerto Madryn stopten we nog bij Punta Pirámides, waar ook weer aardig wat manenrobben te zien waren. Verder zag ik hier verschillende zeevogels als de Noordelijke reuzenstormvogel (Macronectes halli), magelhaenaalscholver (Leucocarbo magellanicus), keizeraalscholver (Leucocarbo atriceps) en zuidpoolkip (Chionis albus).

We stopten ook nog kort bij Mirador Isla de los Pájaros. Op dit eiland leven duizenden zeevogels. Het was echter zo ver weg dat het zelfs met verrekijker bijna niet te zien was. We reden dan ook vrij snel verder naar Puerto Madryn.

Omdat ik pas een busticket had voor een dag later, bleven we nog 1 nacht in Puerto Madryn. Nadat we een accommodatie hadden geboekt wilden we eigenlijk nog naar Punta Ninfas rijden omdat we hadden gehoord dat je daar zeer dicht bij zeeolifanten kunt komen. Helaas bleek dat dit nog zo’n 2 uur rijden was over zeer slechte ongeasfalteerde wegen. Aangezien we allemaal al best moe waren besloten we om dit niet meer te gaan doen en de rest van de dag rustig aan te doen.

De volgende morgen wilde ik eigenlijk gaan snorkelen met zeeleeuwen, maar vanwege de sterke wind ging die tour helaas niet door. Dus ik besloot ook die dag rustig aan te doen en aan mijn blog en vlog te werken.

Peninsula Valdés heeft mij absoluut enorm verrast. Er leven zo ontzettend veel interessante dieren op een kleine oppervlakte dat het voor dierenliefhebbers een must is om hierheen te komen tijdens een bezoek aan Argentinië!